46 سال سن، از او یك فرد پخته و سرد و گرم چشیده روزگار را ساخته است. او دیگر به مال و مكنت دنیا فكر نمی‌كند و حواس خود را بر رضایت ارباب رجوع و كارگرانش معطوف كرده است: "سال 1361 كه از سربازی بازگشتم ظرفیت كارخانه 10 تن ولی سهمیه ما 7 تن بود، ما از همان روز اول بنای توسعه كارخانه را داشتیم چون نیاز استان و شهرستان بود و تغییر سیستم كارخانه از سیستم چكشی به سیستم والسی باید به وجود می‌آمد كه هم از لحاظ بهداشتی و كیفیت مهم بود."
حاج حبیب ا.... نخعی پس از این كه فرزندش از خدمت مقدس سربازی باز می‌گردد او را به كار در كارخانه دعوت می‌كند: "پس از این كه در سال 1356 دیپلم گرفتم، 2 سال در جهاد آن زمان افتخاری كار می‌كردم ضمن این كه در كمیته‌های انقلاب نیز فعالیت داشتم تا این كه پس از انجام خدمت مقدس سربازی به توصیه پدرم و این كه او بیمار بود تصمیم گرفتم به كارخانه بیایم و ادامه دهنده راه پدرم باشم، او همه سهمش را به من داد و من نیز 15 درصد از سهام كارخانه فعلی را به نام او كرده‌ام."
سال 1365 آغاز به كار كارخانه آرد است، سالی فراموش نشدنی برای خانواده های نخعی و احمدیان. "از سال 61 تا 65 شبانه روزی 20 ساعت كار می‌كردیم چون درآمدی نبود كه آن زمان نیروی كمكی بگیریم تا این كه در سال 1365 مجوز جا به جایی كارخانه را كه در یك منطقه مسكونی بود به شهرك صنعتی و نصب سیستم گندمشویی، والس و ادامه عملیات را گرفتیم."
كارخانه رسماً در سال بعد یعنی 1368 به بهره برداری می‌رسد در حالی كه ظرفیت آن سالیانه 24000 تن بود تا این كه سال 1375 ظرفیت كارخانه به 40 هزار تن افزایش پیدا كرده در حالی كه كیفیت كار هم بالا رفته بود: "سال 1357 احساس كردیم خرید دستگاه های مدرن و پیشرفته نیاز شهرستان است به همین منظور دستگاه هایی بسیار پیشرفته و با كیفیت عالی خریداری كردیم كه هنوز هم موجودند، دستگاه‌های به روز، اتوماتیك و دیجیتال. با خرید این دستگاه ها ظرفیت تولید را در سال 75 به سالیانه 105 هزار تن افزایش دادیم، سعی كردیم كیفیت نان و آرد حفظ شود، با بهداشتی بودن آنان سعی كردیم رضایت مردم را جلب كنیم."
نخعی فرد در ادامه صحبتهایش می‌گوید: "مشكلی كه اكنون در صنعت آرد وجود دارد این است كه علیرغم كافی بودن كارخانه آرد در كشور هنوز هم مجوز صادر می‌شود، این هوس انگیز است، ما الان 85 پرسنل داریم كه اگر بخواهیم اقتصادی فكر كنیم باید 30 نفر را اخراج كنیم، اما هنوز امیدواریم كه مشكلات حل شود."
اما جالب است بدانید كه پس از گذشت 20 سال از تاسیس كارخانه آرد توكل فقط یك نفر از این كارخانه اخراج شده است كه آن هم به خاطر اعتیادش بود، "اكنون حسابدار ما همان حسابداری است كه از سال 65 بوده، ما نمی‌خواهیم كسی را اخراج كنیم یعنی سعی می‌كنیم كارگر را متوجه اشتباهش بكنیم و از خطایش چشم پوشی كنیم."
حقیقتاً رمز موفقیت محمد نخعی فرد چه می‌تواند باشد: "اگر پشتكار و وقت صرف كردن نباشد هیچ مدیری موفق نمی‌شود ما در حال حاضر هم روزانه به طور متوسط 12 ساعت در كارخانه به رتق و فتق امور اداری مشغولیم."
پس از صرف یك چای از او می‌خواهم در مورد كارخانه آرد توكل در زمان حاضر بیشتر بگوید: "كارخانه توكل اكنون 90 درصد یا بیشتر به روز و مدرن است، مدرن ترین كارخانه جنوبشرق كشور را داریم، فعلاً به همین وضعیت قانعیم و ریسك نمی‌كنیم، اما مثلاً در سن 25 سالگی هیچ ترسی از ریسك كردن در كار صنعت نداشتم، آن زمان فكرم این بود كه فوق آخرش اگر نتوانستم قسط وام را بدهم كارخانه را بانك صادرات مصادره می‌كند. اگر هم بتوانم كه دیگر بحثی نبود علاقه زیادی داشتم تا راهی را كه آغاز كرده بودم با جدیت ادامه دهم و خدا را شكر تاكنون موفق بودیم."