می‌گوید "از صنعت لذت می‌برم." مهندس محمدرضا شكیبا كه در سال 1324 در كرمان به دنیا آمد، پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی در رشته عمران تحصیل كرد و قسمت این بود كه امروز به عنوان مدیرعامل لاستیك سیرجان از وی یاد می‌شود.
مهندس شكیبا صحبتهای خود را چنین آغاز می‌كند: "قبل از سال 1349 خدمت سربازی را انجام دادم. مدتی در آموزش و پرورش بودم. از سال 1349 به دلیل اینكه در انستیتو تكنولوژی اصفهان قبول شده بودم به ذوب آهن اصفهان رفتم و وارد كار ساختمانی شدم و در آنجا در رشته عمران تحصیل كردم. نزدیك به سه سال در ذوب آهن هم كار نظارت بر ساختمان بر عهده داشتم و هم در دفتر طراحی كار می‌كردم. پس از قبولی در دوره عالی رشته ساختمان موسسه عالی تكنیكوم نفیسی تهران، از اصفهان به تهران رفتم. همانطور كه درس می‌خواندم در موسسه مشاور طالقانی و دفتری كه در آن زمان بزرگترین دفتر مهندسین مشاور ساختمانی ایران بود كار می‌كردم. دو سال و هفت ماه در آنجا كار كردم و در نهایت سرپرست دفتر طراحی آنجا شدم. پس از اتمام تحصیلات و دریافت مدركم به كرمان برگشتم."
پس از بازگشت به زادگاهش یعنی كرمان با توجه به رشته‌اش در اداره مسكن و شهرسازی كرمان استخدام می‌شود: "در سال 1356 بود كه در مسكن و شهرسازی استخدام شدم. مدتی به عنوان كارشناس كار كردم، بعد از انقلاب و پس از تشكیل سازمان زمین شهری من را به عنوان معاون امور مسكن انتخاب كردند. قرار شد برای اسكان مردمی كه فاقد مسكن هستند، زمین هایی آماده سازی و تحویل شود و طرحهای شهركهای منفصل و متصل بوسیله مسكن و شهرسازی ارائه می‌گردید."
مهندس شكیبا در سال 1369 اداره مسكن و شهرسازی را ترك می‌كند و جهت مدیریت كارهای ساختمانی به شركت لاستیك سیرجان می‌آید. او می‌گوید: "آن موقع لاستیك سیرجان فقط یك زمین و یك ساختمان 68 متری سرایداری نیمه تمام و یك حصار كشیده شده دور سه هكتار زمین داشت كه این مقدار، زمین كوچكی برای كارخانه به حساب می‌آمد. برنامه این بود كه من مدیریت امور ساختمانی را بر عهده بگیرم، آن زمان آقای مهندس علی اكبر مشرفی مدیرعامل كارخانه بودند. مسئولیت ساختمانی را بر عهده گرفتم و از ابتدا شروع به طراحی مجتمع كردم. سالنها، ساختمانها و نقشه های محوطه را تهیه كرده و به پیمانكار واجد شرایط واگذار نمودم."
زمانیكه شكیبا وارد لاستیك سیرجان می‌شود، این كارخانه دو موافقت اصولی داشت. یكی برای تولید روكش تایر كه لاستیكهای مستعمل را روكش می‌كرد و یكی هم تولید سیم طوقه لاستیك، وی توضیح می‌دهد: "موافقت اصولی برای روكش تایر برای تولید سالیانه 72 هزار حلقه بود كه می‌بایست بتوانیم از لاستیكهای سایز 145-13 (رنویی) تا لاستیكهای بزرگ صنایع كشاورزی و معدنی را روكش كنیم. اما در مقطعی وزارت صنایع و معادن، 10 كارخانه تولید روكش از همان سایز 145-13 تا سایز 24-12 را خریده بود و به ما اعلام كرد كه می‌توانید آنها را خریداری كنید. برای ما فرصت خوبی بود چرا كه رسیدن ماشین آلات كارخانه سیم طوقه دچار اشكال شده بود. با طرح كارخانه روكش تایر موافقت شد و سریعاً سالن آنرا ساختیم. این كارخانه در سال 1372 توسط آقای مهندس نعمت زاده وزیر وقت صنایع و معادن راه اندازی شد. البته هنوز ساختمانهای كارخانه سیم طوقه را در دست ساخت داشتیم و پیگیر تولید ماشین آلات سیم طوقه بودیم كه تا سال 1376 طول كشید. كارخانه سیم طوقه در 22 بهمن سال 1376 توسط معاون وزیر صنایع افتتاح شد و كارخانه رسماً كار خود را آغاز كرد."
حضور موثر شكیبا در كارخانه سبب می‌شود تا مدیریت وقت لاستیك سیرجان با توجه به پشتكار، صداقت و درستی وی، او را به سمت مدیرعاملی كارخانه برگزیند: "در آن موقع بر كارهای ساختمانی و نصب ماشین آلات كارخانه نظارت داشتم و به كارهای شركت مسلط شده بودم و هیات مدیره شركت سرپرستی موقت كارخانه را بر عهده‌ام گذاشت. از مرداد سال 1377 تا الان در این سمت، مشغول خدمت هستم."
مدیرعامل كنونی لاستیك سیرجان در مورد فواید بازیافت لاستیك می‌گوید: "متاسفانه به دلیل فرهنگ نامناسب، لاستیكهای مستعمل مناسبی در اختیار ما قرار نمی‌گیرد. اگر وزارت صنایع در امر فرهنگ سازی استفاده از لاستیك مشاركت كنند، می‌توانیم لاستیكهای با كیفیت تری ارائه دهیم. با توجه به اینكه لاستیك برای محیط زیست زیان آور است، هر قدر كه بتوان لاستیك را بازیافت و از آن بهره صنعتی برد بهتر است. امروزه با روشهای گوناگونی از لاستیكهای مستعمل استفاده می‌شود. اگر تكنولوژی را در حدی بالا ببریم كه توان روكش كردن لاستیكهای جدید را داشته باشیم و آنها را جهت استفاده مجدد به حالت اول برگردانیم پیشرفت قابل ملاحظه‌ای خواهیم كرد."
مهندس شكیبا درباره مشكلات این صنعت می‌گوید: "به طور كلی به روز بودن از بزرگترین دغدغه های این صنعت می‌باشد. در این صنعت باید همواره ماشین آلات و موادی كه استفاده می‌شود با فن آوری روز همراه باشد. قالب‌ها باید همراه با تغییر و تحولات، عوض شود. با توجه به این كه كارخانه ما وابسته به شركت لاستیك بارز است مواد را به روز تهیه می‌كند. خدا را شكر80% مشكلات مربوط به كیفیت را حل كرده‌ایم."
شكیبا به عنوان یك صنعتگر به جوانان توصیه می‌كند كه اتكا به معنویات، توكل به خدا و امدادهای غیبی را در زندگی خودشان فراموش نكنند. شیرین ترین لحظات زندگی‌اش را زمانی می‌داند كه با تلاش و كوشش بسیار همكارانش، پس از گذشت تقریباً چهار سال چرخهای كارخانه در ساعت یك بعد از نیمه شب به حركت درآمد: "كار در عین حال كه سخت بود، شیرینی های خود را هم داشت. در كشور ما خدا را شكر تكیه به معنویات زیاد است و جوانان ما نباید توكل به خدا را فراموش كنند. در صنعت اتفاقات و مشكلاتی رخ می‌دهد كه با توكل به خداوند رفع می‌شوند. بعد از اینكه مسئولیت كارخانه را بر عهده گرفتم با مسائل فنی آن آشنایی زیادی نداشتم. كارخانه طوری كار می‌كند كه اگر قسمتی از آن معیوب شود عملاً ادامه كار میسر نخواهد بود. در چنین شرایطی مسئولیت مدیرعاملی كارخانه را بر عهده گرفتم و با توكل به خداوند و كمك دوستان مشكلات آنرا یكی پس از دیگری رفع كردیم."
مهندس شكیبا به خصوصیات یك صنعتگر چنین اشاره می‌كند: "به نظر من یك صنعتگر باید به كارش علاقه داشته باشد خود من از كار جدا نیستم و اگر لازم باشد آچار دستم می‌گیرم. فقط به مسائل مدیریتی و نرم افزاری و تئوری اكتفا نكند و كمی هم به بخش سخت افزاری كار توجه كند و پرسنل را درگیر كار نماید. یك صنعتگر باید هماهنگ با پیشرفت علوم و دانش روز پیش برود. بحث بازاریابی نیز مهم است، به سود رساندن كارخانجات در كشور ما سخت است و برای نفوذ در بازارهای داخلی و خارجی به بازاریابی دقیقی نیاز دارد."
محمدرضا شكیبا سخنان بسیار آموزنده و دلنشینی از وضعیت صنعت در استان كرمان دارد: "وضعیت صنعت از لحاظ معادن و استحصال محصولات در استان كرمان خوب است، كارگران زحمت می‌كشند و جا دارد مسئولان توجه بیشتری داشته باشند. استان ما كم كم به یك قطب صنعتی تبدیل می‌شود. مشكلی كه وجود دارد اینست كه متاسفانه وقتی در صنعت به مشكلی بر می‌خوریم دنبال جایی هستیم كه آن مشكل را برای ما حل كنند. مثلاً در ماشین آلات دنبال خارجیها می‌رویم كه آنها را بسازند. در صورتی كه آنها خودشان وقتی با مشكل برخورد می‌كنند گروه تحقیق و مطالعه تشكیل می‌دهند تا مشكل را خودشان حل كنند، اما ما این كار را نمی‌كنیم و می‌خواهیم از دانش دیگران استفاده كنیم. استفاده از دانش سایرین خوب است اما نباید تكیه ما به آنها باشد و باید اعتماد به نفس داشته باشیم امیدوارم این اشكالات را برطرف كنیم و از وابستگی های صنعتی فاصله بگیریم و موفق باشیم."
دیدگاه‌ها