وی در شهر کرمان به سال 1337(ﻫ. ش) در خانواده‌ای بنام، مذهبی و سخت کوش تولد یافت. خانواده‌ای که در آن ذوق و استعداد فراگیری علوم و فنون و پرداختن به کارهای صنعتی به طور گسترده وجود داشته و سوابق آشنایی آنها با صنعت در حدی است که بسیاری از صنایع در شهر کرمان برای اولین بار توسط این خانواده راه اندازی شد. به این نحو که عموی بزرگشان اولین واحد صابون سازی (که در ادامه باعث اولین واحد تولید کننده کود مایع در ایران نیز شد)، نخستین سردخانه و اولین کارخانه تولید لوله های پی وی سی را در خطه کرمان بلکه در جنوب شرق کشور بنیان نهاده و راه اندازی نمودند. اینها در شرایطی بود که مردم منطقه اکثراً به کشاورزی و امور تجاری مشغول بوده و صنعت رونق چندانی نداشت. نکته مهمتر اینکه افراد دارای مهارتهای فنی در منطقه بسیار اندک بودند. همچنین عموی دیگر جزو پیشکسوتان و سرآمدان صنعت قطعه سازی و ماشینکاری در کرمان بودند. پدر آقای علی ابراهیمی نیز دارای سابقه‌ای طولانی در صنعت بوده و به راهنمائی برادر بزرگشان اولین سیستم آبیاری تحت فشار را در منطقه پیاده کردند. ایشان بیش از پنجاه سال قبل یک گروه فنی تشکیل داده و سرپرستی می‌نمودند که کار آن نصب موتورهای سنگین و حفر چاههای عمیق بود. همچنین در حاشیه فعالیتهای دیگر دستگاهی را نوآوری کردند که پوست اسفنجی پسته را می‌گرفت. زمانی که نمونه اولیه این دستگاه ساخته شد یعنی سال 1345 (ﻫ. ش) پوست کندن پسته با تعداد زیادی کارگر و در مدت طولانی و عموماً با روشهای غیر بهداشتی انجام می‌شد. شکل تکامل یافته این دستگاه در حال حاضر یکی از تولیدات انحصاری شرکت کارا می‌باشد که تقریباً در تمامی کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد.
آقای علی ابراهیمی اکنون در کرمان مدیریت شرکت کارا که در زمینه ساخت ماشین آلات فرآوری پسته، خرما، گردو و مرکبات فعالیت می‌کند را برعهده دارند. ایشان فعالیت جدی خویش را در صنعت در دوران نوجوانی و درکنار پدر آغاز کرده و خود در این باره چنین می‌گویند:"چون پدرم از جوانی مشغول به امور فنی خصوصاً حفاری چاههای عمیق و نصب پمپ و موتورهای سنگین بودند، من هم در کنار ایشان با صنعت آشنا شده و با توجه به علاقه مندی زیاد، چندین سال این همکاری ادامه پیدا کرد."
این همکاری حدود پانزده سال ادامه یافت و نظر به اینکه کارگاه پدر بنا به دلایلی تعطیل شد، فعالیت ایشان ادامه پیدا کرد: "از زمان ورود جدی و رسمی من به صنعت فرآوری پسته با توجه به نیازهای باغداران و مساعدتهای دوستان فعال در واحد تحقیقات شرکت، دستگاههای مختلفی را ساخته‌ایم از قبیل دستگاهی که با هوای گرم پسته را خشک می‌کند، یا دستگاهی که پسته‌های خندان را از دهان بسته جدا می‌کند، چند سال قبل دستگاهی به نام گوگیر ساختیم که با استفاده از نیروی اصطکاک پسته‌های کال دارای پوست که باعث کاهش مرغوبیت محصول اصلی می‌شوند را جدا می‌سازد. اخیراً طرح جدیدی از حوض تفکیک پسته ساخته‌ایم که ضمن تفکیک محصول به پوک، نیمه مغز و تمام مغز، بسیار به فرآوری بهداشتی پسته هم کمک می‌کند."
مجموعه تحت مدیریت ایشان در یکی دو سال اخیر خط کامل ضبط پسته (ضبط پسته اصطلاحاً در منطقه کرمان به عملیات تکمیلی برداشت پسته گفته می‌شود) با ظرفیت بسیار بالا به بازار عرضه کرده است. در این محصول الزامات مشتریان خارجی پسته در مورد مسائل بهداشتی که سالیان اخیر بسیار هم جدی و بحث برانگیز شده مد نظر قرار گرفته است. به نحوی که تمامی مراحل پوست کندن، شستشو و پوک گیری تا مرحله خشک کردن با دقت و ظرفیت بالا ضمن رعایت هر چه بیشتر بهداشت محصول انجام می‌شود. یکی از ویژگی‌های بارز آقای علی ابراهیمی توجه خاص به بحث تحقیق و توسعه و ایجاد فضای مناسب برای نوآوری و اعتقاد شدید به میدان دادن به نیروهای جوان و خلاق است.
وی در زمره مدیرانی است که تحقیقات را هزینه و سربار نمی‌دانند بلکه آن را سرمایه گذاری واقعی می‌شمارند. این روحیه و علاقه فطری به صنعت باعث گردیده است که شرکت کارا به صنعت پسته محدود نشود و با توجه به زمینه کاری و امکاناتش وارد صنایعی نظیر ساخت دستگاههای فرآوری خرما، مرکبات و گردو نیز گردد.
شاید بهتر باشد نظرات خودشان در این باره عیناً نقل شود:"درمورد خرما نیز تحقیقات و فعالیتهایی داشته‌ایم چون بر این عقیده بوده‌ام که خرما به صورت ابتدائی فرآوری می‌شود و ارزش افزوده‌اش از بین می‌رود، لذا پس از مشورت با تنی چند از مالکین محترم و بازدیدهایی که به همراه همکاران طراح خود از نحوه فرآوری خرما انجام دادیم، دستگاههایی را طراحی و تولید کردیم که مهمترین آنها عبارتند از: پوک گیر، دستگاه تفکیک و نیز دستگاههای تمیز کننده محصول با برس یا حوله مرطوب. همچنین دستگاهی ساخته‌ایم شبیه یک روبوت که از درخت خرما بالا می‌رود و کارگر به کمک آن می‌تواند عمل تلقیح و چیدن محصول را انجام دهد."
در ادامه صحبتها در بحث تحقیقات و نوآوری مطلبی وجود دارد که موجب آزردگی آقای ابراهیمی گردیده است: "دستگاهی که حدود چهل سال پیش توسط عموی بزرگ و پدرم نوآوری شد پسته پوست کنی بود که ظرف یک ساعت عمل پوست کندن هزار کیلو گرم پسته را انجام می‌داد. این کار قبل از آن توسط صد و پنجاه کارگر انجام می‌شد. در طول این چند سال برای تکمیل و بهبود آن زحمت های زیادی کشیده شده و هزینه‌های زیادی کرده‌ایم اما درحال حاضر شاید صدها نفر به مشابه سازی آن مشغولند. این مشکل در دوران کنونی نیز ادامه دارد. چند سال روی یک دستگاه مطالعه و هزینه می‌کنیم. آزمایشاتی با هزینه زیاد روی آن صورت می‌گیرد تا اشکالات و نواقصش رفع شود اما بلافاصله پس از عرضه آن به بازار مورد مشابه سازی قرار گرفته و حتی ثبت داده می‌شود. متاسفانه قانون هم در این مورد ضعیف عمل می‌کند بلکه عملاً حمایتی صورت نمی‌گیرد. و این یکی از بزرگترین آفات به ثمر رسیدن نوآوریهاست. البته من چون علاقه شخصی به نوآوری دارم، هیچگاه دلسرد نشده و علیرغم همه موانع و تقلیدها به کار خود ادامه داده و سعی شده است که کیفیت محصولات در حد مطلوب حفظ شود ضمن اینکه معتقدم بازار پسته و دستگاههای فرآوری آن، بالقوگی قابل توجهی دارد که بایستی روی آن مطالعه بیشتر و کار انجام گیرد."
در خلال این صحبتها نکته‌ای توجه مرا جلب کرد و آن اینکه هر چند که کپی سازی از حاصل زحمات یک مخترع، کاری ناپسند و غیر اخلاقی می‌باشد و هر چند که باعث کدورت و گاهی ممکن است موجب دلسردی مخترعین شود و اصلاً قابل توجیه و دفاع نمی‌باشد، اما می‌توان مدعی شد که این خود دلیلی واضح و غیر قابل انکار بر موفق بودن طراحان و مخترعین مربوطه است.
از آقای ابراهیمی می‌پرسم مشخصات یک صنعتگر خوب چیست چنین پاسخ می‌دهند:"صنعتگر موفق کسی است که روحیه آموزش داشته باشد، مقلد صرف نباشد، خلاقیت داشته باشد، باید توجه داشته باشد که محصولش مقرون به صرفه و دارای ارزش برای مشتری باشد نه یک شیء فانتزی، در برابر موانع و مشکلات نا امید نگردد و با اراده و پشتکار به راه خود ادامه دهد و شاید از همه اینها مهمتر اینکه وجدان کاری را فراموش نکند، ظاهر محصولی که به مشتری تحویل می‌دهد با باطن آن یکی باشد. خودم همیشه سعی کرده‌ام عملکرد و باطن دستگاههایی که می‌سازم بهتر از ظاهرشان باشد و ظاهر آنها فریب دهنده نباشد."
با توجه به اینکه آقای ابراهیمی سالیان متمادی است که نقش فعالی در صنعت استان ایفا می‌کنند نظرشان را در باب مشکلات موجود بر سر راه صنعتگران می‌پرسم: "به عقیده من یک صنعتگر مجبور است بیش از 60 تا 70 درصد وقتش را صرف کارهای غیر صنعتی بنماید. بایستی با چندین اداره و موسسه در مورد مسائل حاشیه‌ای دست و پنجه نرم کند. با بانکها درگیر است. سودهای بالای تسهیلات بانکی باعث می‌شود که تسهیلات در واقع به مشکلات صنعتگر تبدیل شود به عنوان مقایسه وامهایی که در اروپا سود 2 یا 3 درصدی دارند اینجا 14 درصد است. گردش مالی بالا و وثیقه‌های سنگین را طلب می‌کنند که اینها باعث می‌شود اصل موضوع و صنعت و نوآوری کمرنگ شود. منظور این نیست که به قول معروف میان دعوا نرخ تعیین کنیم بلکه مقصود اینست که با توجه به شرایط اجتماعی و اقتصادی کشور ما، صنایع کوچک به حمایت نیاز دارند و باید این نکته را باور کنیم که هر حمایتی که از یک صنعتگر شود، به طور مستقیم و غیرمستقیم در واقع به 300 تا 400 نفر نفع می‌رساند اما این را ذکر کنم که با همه فراز و نشیب ها تا زمانی که خدا بخواهد مشغول به فعالیت می‌باشیم و سعی می‌کنیم بر مشکلات فائق آئیم."
در مورد توقعاتی که یک فرد فعال در زمینه صنعت از دولت و مسئولین مربوطه دارد بیان می‌دارند: "دست اندرکاران مربوطه بایستی دیدگاه صنعتی و درک فنی داشته باشند، دولت بایستی به جمع نگاه کند و نه یک فرد. از مهمترین مواردی که لازم است دولت در حال حاضر بیشتر به آن توجه کند، اصلاح اشکالات قانون کار، بهبود وضعیت بیمه‌ها و خدمات تامین اجتماعی و شاید مهمتر از همه سیاست گذاری در زمینه افزایش کارآیی صنایع داخلی باشد چرا که در حال حاضر همه می‌دانیم که بازدهی میزان کار در کشور ما و بالطبع صنعت ما از نرخ پائینی برخوردار است و این در عرصه رقابت بین المللی یعنی حکم فنای صنعت ما که بایستی همه اعم از دولت و مردم برای رفع آن تلاش و همکاری نمایند. به عنوان مثال اجرای درست سیاست خصوصی سازی و سپردن کار به دست بخش خصوصی راهکار مناسبی برای کمک به رفع این معضل به نظر می‌رسد. مملکت ما امکانات بالقوه و منابع زیادی دارد اما توجه کنیم که یک شرکت مثلا به قدمت صد سال نداریم البته پرداختن به این موضوع فرصت مناسبتری می‌طلبد و جای بحثش اینجا نیست."
در پایان نظر آقای ابراهیمی را در مورد وضعیت صنعت استان جویا می‌شویم: "استان کرمان استانی هست که عمده فعالیتهای آن بر پایه کشاورزی صورت می‌گیرد اما بسیاری از لوازم و ماشین آلات مربوطه از جاهای دیگر تامین می‌شود یعنی پتانسیلهایی وجود دارد که باید از آنها به نحو احسن استفاده کرد همچنین شهرکهای وسیع و نسبتاً آماده‌ای داریم که بسیاری از کارها را می‌توان درون آنها راه اندازی کرد و گسترش داد. البته همت و تلاش همگانی دستمایه اصلی کار است."
دیدگاه‌ها