زندگی فرید دادگر با تلاش و کوشش زیادی همراه بوده است. این مدیر صنعتی در سال 1325 در کرمان بدنیا آمد. دوران تحصیلات ابتدائی 6 ساله را در کرمان در دبستان صفاری سپری کرد و از سال اول دبیرستان در مدرسه شبانه روزی البرز با مدیریت مرحوم دکتر مجتهدی در تهران به تحصیل ادامه داد. پس از اتمام دبیرستان وارد دانشکده فنی دانشگاه تهران شد ولی پس از حدود شش ماه با اخذ بورس تحصیلی که در آن دوران توسط دولت ژاپن ارائه می‌شد رهسپار کشور ژاپن شد. سال اول را در توکیو با یادگیری زبان ژاپنی سپری نمود و سپس وارد دانشگاه کیوتو شد و به مدت 6 سال لیسانس و فوق لیسانس خود را در زمینه الکترونیک و علوم انفورماتیک اخذ نمود. پس از پایان تحصیلات به مدت یکسال در مرکز تحقیقات پیشرفته شرکت هیتاچی (Hitachi) و نیز در کارخانه تولید کامپیوتر شرکت فوجی تسو (Fujitsu) که از بزرگترین تولید کنندگان کامپیوتر در ژاپن می‌باشد کارآموزی نمود.
وی سپس به ایران بازگشت و به مدت سه سال از سال 1351 به تدریس دروس برق و الکترونیک و راه‌اندازی آزمایشگاه دیجیتال با همکاری دانشجویانی چون جلال کاوندی (مدیر عامل فعلی شرکت گروه صنعتی ندا) و شادروان حمید اجباری (بنیانگذار دیگر شرکت ندا) در دانشگاه علم و صنعت ایران بعنوان مربی مشغول شد.
دادگر در سال 1354 به زادگاه خود کرمان برگشت تا در نصب و راه‌اندازی واحد سوم کارخانه سیمان کرمان با ظرفیت 2300 تن در روز مشغول بکار شود.
این فرصتی برای او بود تا تجربه تدریس در دانشگاه را به صنعت بیاورد. کنترل واحد جدید بجای سیستم های رله‌ای قدیمی با سیستمهای دیجیتالی صورت می‌گرفت که تکنسین ها، مهندسین سایر واحدهای کارخانه با آن آشنائی نداشتند او می‌گوید : "من دست بکار شدم و برنامه‌های آموزشی مفصلی برای پرسنل فنی کارخانه ریختم. در کلاسهای آموزشی ما، کسانی با تحصیلات سیکل، اول متوسطه و همچنین مهندسین کارخانه شرکت می‌کردند و من اصول کنترل دیجیتال و نیز جزئیات روش کنترل هر بخش کارخانه را آموزش می‌دادم. نتیجه این کار بسیار مثبت بود و تمام پرسنل فنی کارخانه در راه‌اندازی آن سهیم شدند و این واحد کارخانه که طبق برنامه شرکت سازنده ماشین آلات قرار بود در مرداد ماه به تولید برسد در فروردین ماه 1357 راه‌اندازی شد و علاوه بر آن پرسنل کارخانه نیز بعداً در راهبری و نگهداری کارخانه هیچ مشکلی نداشتند."
دادگر پس از آن، از سال 1357 به مدت دو سال در دانشسرای عالی فنی کرمان به تدریس مشغول شد و در اواخر سال 1358 با همکاری شادروان حمید اجباری کارگاه پویا را برای ساخت چراغ اظطراری تاسیس نمود. و سپس به مدت دو سال با شادروان حمید اجباری و آقای ناصر حیدری نسب (مدیر عامل فعلی کرمان تابلو) سرگرم راه‌اندازی بخش های تغلیظ و ذوب مجتمع مس سرچشمه شد. "بعد از این در سال 1363 با مرحوم حمید اجباری و آقای محمد نخعی نژاد با هدف طراحی و ساخت سیستم های کنترل و اتوماسیون، شرکتی بنام ریز پردازنده ندا تاسیس کردیم. در اوایل، پروژه‌های کوچک اتوماسیون در کارخانجات سیمان و نیز آجر و کاشی را اجرا می‌کردیم و از سال 1371 کار اتوماسیون توسط شرکتهای ایرانی جدی‌تر شد به نحوی که در سال 1375 توانسیتم کار اتوماسیون کامل واحد احیای مستقیم پروژه قائم را در ذوب آهن اصفهان که کار بزرگی بود انجام دهیم."
"در مجموع پروژه‌های زیادی انجام شده، پروژه‌هایی در کارخانه های سیمان، نیروگاهها، شرکت های برق، نفت، گاز، پتروشیمی و اکنون حدود ده سال است که کار اتوماسیون نیروگاههای سیکل ترکیبی برق را انجام می‌دهیم، به عنوان پیمانکار شرکت زیمنس آلمان، آموزش پرسنل یک نیروگاه در کشور بحرین را گروه صنعتی ندا انجام داد."
تحصیل در ژاپن برای دادگر تجربیات زیادی در برداشت به طوری که او بحث آموزش و تخصص نیروهای کاریش را جدی گرفت. شرکت ریز پردازنده ندا که اکنون به گروه صنعتی ندا تبدیل شده است 120 مهندس جوان دارد. "بحث آموزش در گروه صنعتی ندا خیلی جدی دنبال می‌شود به این صورت که کسانی که از دانشگاه فارغ التحصیل می‌شوند برای اینکه مفیدتر بوده و بازدهی بهتری داشته باشند به آنها یک سری کارهای عملی آموزش می‌دهیم. الان مرکز آموزش مجهزی را در ندا داریم که هم در بحث آموزش پرسنل و هم در پروژه‌هایی که می‌گیریم فعال است. 120 مهندس داریم که اکثر آنها از دانشجویان نمونه دانشگاههای کشور هستند و از کار در اینجا هم رضایت دارند."
فرید دادگر به راحتی به این آرامش در ندا نرسیده است، او زمانی را به خاطر می‌آورد که با مشکلات مادی و حتی شاید ورشکستگی دست و پنجه نرم می‌کرده است اما تحمل کرده، در واقع همان پشتکار او، رمز موفقیتش می‌باشد. "در فاصله‌ زمانی که پروژه اتوماسیون کارخانه ذوب آهن اصفهان انجام شد، درست کردن این سیستم بسیار مشکل بود اما خودمان آن را ساختیم که هم کار سخت و طاقت فرسایی بود و هم وضع مالی شرکت خوب نبود، سال 1376 بود که ما وقتی این سیستم را راه‌اندازی کردیم نتوانستیم بخشی از طلب حدود 60 میلیون تومانی خود را از ذوب آهن اصفهان وصول کنیم اما به هر حال تحمل کردیم به طوری که در زمان حاضر توانسته‌ایم تعداد زیادی جوان را به کار بگیریم."
پرسنل ندا در سال 1376، 72 نفر بود که اکنون به 170 نفر رسیده است. "من فکر می‌کنم جوانان ایرانی استعداد زیادی دارند که اگر شکوفا شده و به کار گرفته شوند حتماً جواب خواهند داد. بطور کلی رمز موفقیت من، اگر بتوان اسمش را موفقیت گذاشت، پشتکار و تمرکز در کارم بوده است."
آیا اگر زمان به عقب باز گردد و دادگر بخواهد راهی را برای ادامه زندگی‌اش برگزیند باز همان صنعت خواهد بود. "من فکر می‌کنم حتماً، چون ما نمی‌توانیم مشکلات را به گردن محیط اطرافمان بیاندازیم. مشکلات در همه جا وجود دارد، بستگی به زمان دارد یک زمانی مشکلات کمتر و یک زمانی بیشتر است. در صنعت برق و اتوماسیون فکر می‌کنم تنها خصوصیتی که باید داشت پشتکار زیاد و وفق دادن خود با وضعیت و شرایط کاری است."
بی شک صنعت استان کرمان با کمبودهایی مواجه است که برطرف کردن برخی از این کمبودها می‌تواند صنعت را در استان کرمان رونقی بیشتر ببخشد. "من فکر می‌کنم استان کرمان در برخی زمینه‌ها که مستعد بوده رشد کرده مثل مس که معادن و کارخانجات عظیمی از آن وجود دارد اما در بعضی صنایع مثل ماشین آلات فرآوری پسته جای کار بسیار است یا در صنایعی مانند فرش ماشینی، سرامیک و شیشه سرمایه گذاری خاصی در استان کرمان صورت نگرفته است."
اگر کاری با اخلاص و بدون ریا باشد به طور حتم خداوند نیز به انجام دهنده آن کمک و یاری می‌رساند. مهندس دادگر نیز از این قائده مستثنی نبوده است و به گفته خودش ایمان و توکل به خدا نیز یکی از ویژگی های مهم اوست و برای مثال خاطره‌ای را ذکر می‌کند: "در سال 1379 پروژه هایی را به عنوان پیمانکار شرکت زیمنس آلمان در یک نیروگاه داشتیم. واحد اول نیروگاه که به بهره برداری رسید 8 نفر از مهندسین کلیدی ما استعفا دادند و این کار را برای ما بسیار سخت کرد چرا که نیروگاه می‌بایست ظرف 2 ماه به بهره برداری کامل برسد. ضربه سنگینی خوردیم اما با استخدام یک مهندس برق از کشور هند و تعداد زیادی مهندسین ایرانی توانستیم کار را جلو ببریم و شکر خدا با یکی دو روز تاخیر توانستیم کار را تحویل دهیم. این برای من چند تجربه داشت، یکی اینکه انسان ایمان و توکل به خدا را هیچگاه فراموش نکند و دوم در مقابل سختی ها ایستادگی کرده و انفعالی برخورد نکند، نیروهای زیادی را در این مدت تربیت کردیم و آموزش دادیم. امروز گروه صنعتی ندا در بخش نیروگاه 15 نفر متخصص دارد که توانسته کارهای زیادی انجام دهد."
دادگر در آخر سخنان جالبی را مطرح كرد، سخنانی که می‌تواند برای جوانها و کسانی که می‌خواهند به صنعت برق و اتوماسیون روی بیاورند مفید باشد. "من، خود و مجموعه‌مان را بزرگ نمی‌دانم اما پیشگام می‌دانم. جای فعالیت و کار در این بخش بسیار زیاد است و واحدهای بیشتری می‌توانند در این بخش فعالیت کنند فکر می‌کنم شرکت ما فقط راه را باز کرد. راهی دراز و پر پیچ و خم و جدید درگستره صنعت ایران."