عنبرآباد
درباره
شهرستان عنبرآباد
یکی از شهرستانهای استان کرمان است که در جنوب این استان قرار گرفتهاست. مرکز این شهرستان شهر عنبرآباد است. این شهرستان بنا بر سرشماری مرکز آمار ایران، در سال ۱۳۸۵ جمعیتی برابر ۱۱۴۹۶۴ نفر داشتهاست. عنبرآباد در سال ۱۳۸۲ با جداشدن از شهرستان جیرفت؛ به یک شهرستان جدید تبدیل شد.
جغرافیا
عنبرآباد شهری است در ۲۵۷ کیلومتری جنوب استان کرمان که از شمال و غرب با شهرستان جیرفت، از جنوب با شهرستانهای کهنوج و رودبار جنوب و از شرق با شهرستانهای بم و ریگان هممرز میباشد. طبق آخرین سرشماری در سال ۱۳۹۰ جمعیت این شهرستان بیش از ۱۰۰ هزار نفر میباشد که شامل ۲ بخش مرکزی و جبالبارز جنوبی و ۳ شهر عنبرآباد، مردهک و دوساری میباشد. نکته جالب توجه در مورد این شهرستان این است که در طی سفرهای استانی دولتهای نهم و دهم به این شهرستان، رئیسجمهور وقت، محمود احمدینژاد، پس از قرار گرفتن در جایگاه سخنرانی خود و مشاهده انواع محصولات و میوهجات کشاورزی بر سر ذوق میآیند و میفرمایند: «نگین عنبرآباد بگین بهشت آباد».[۳] شهرستان عنبرآباد، شهرستانی که روزگاری به عنوان یکی از بخشهای جیرفت بهشمار میرفت، از جمله شهرستانهای جنوبی استان کرمان است که با ۶۰۱ متر ارتفاع از سطح دریا از شمال به شهرستانهای جیرفت و بم، از جنوب به کهنوج و رودبار جنوب، از خاور به بم و ریگان و از باختر به جیرفت منتهی میشود. شهرستان عنبرآباد با وسعت نزدیک به ۴۶۹۹ کیلومتر مربع برابر ۲/۶ درصد از پهنهٔ استان را به خود اختصاص دادهاست و در جنوب خاوری استان کرمان قرار گرفتهاست.
آب و هوای شهری
این شهرستان دارای دو اقلیم گرم و نیمه مرطوب در نواحی باختری و گرم و خشک در نواحی خاوری است. آنگونه که گرمای آن در تابستان گاه به ۵۰ درجهٔ سانتی گراد میرسد، هرچند که در مناطق کوهستانی، هوایی سرد و معتدل دارد. بیشترین میزان بارندگی این شهرستان در زمستان و پاییز صورت میگیرد.
منابع آبی
مهمترین جریان دائمی استان کرمان، یعنی هلیل رود، از باختر این شهرستان میگذرد و سد جیرفت، موقعیت مناسبی را برای کشاورزی این منطقه فراهم آوردهاست. رودخانههای عمدهٔ عنبرآباد عبارتند از: گمرکان،بارده، رودفرق، آغین تیغ سیاه، کلجک، کغارکی و کویز. قریب به ۵۰۰ رشته قنات، ۱۶۳۷ دهنه چاه و بیش از ۱۰۰۰ چاه عمیق، تأمینکنندهٔ آب مصرفی این شهرستان است. معروفترین بلندیهای آن: کاویکان، قلعه سلیمان، سورو، آب سکون، حجت آباد، متاع، خضر، گوهر و انتارک است.
گونههای مهم گیاهی
وجود گونه با ارزش گیاهی جگ درخت بومی این منطقه واقع در اکثر مسیرهای دامنههای رشته کوه جبالبارز با توجه به منبع از درخت جگ در ساخت سقف تخت جمشید استفاده شدهاست. هماکنون این درختان در روستای گمرکان،|کوشکمور|دسک، تیغ سیاه و میجان یافت میشود.