تاریخ دقیق آن را به خاطر دارد. موضوع، اولین اختراعش است. 17 تیرماه 1358 او تنور دوار نان پزی را به شماره ثبت 20981 به ثبت رسانید. دستگاه شستشوی غلات و پسته اختراع بعدی او بود. سایر اختراعات غلامرضا رحیمی عبارتند از ماشین خنك كننده عمودی پخت نان، فر پخت نان با حرارت غیر مستقیم وزشی با ابعاد مختلف، ماشین خمیر پهن كن كششی با قابلیت حفظ گازهای موجود در خمیر و الكل ایجاد شده در اثر مصرف مخمرها، پمپ خمیر نان، دستگاه خمیر ساز انژكتوری تمام اتوماتیك. او در شناسنامه به غلامرضا رحیمی بیاض شناخته می شود اما همه او را به غلامرضا رحیمی می شناسند. به وقتش خیلی اهمیت می دهد و حتی نمی توان یك صدم ثانیه را از او گرفت. بیشتر اوقاتش را در كارخانه رفسنجان سپری می شود و هفته ای چند روزش را در تهران می‌گذراند. همان طور كه شناسنامه‌اش می‌گوید او باید در بیاض متولد شده باشد.
اما اینكه در چه سالی متولد شده و دوران نوجوانی اش چه كرده است از زبان خودش بخوانید. می‌گوید:" در اول تیر ماه 1334 در بیاض رفسنجان متولد شدم، تا ششم ابتدایی آن زمان تحصیلاتم را ادامه دادم. از سال 1346 تا سال 1350 در یك فروشگاه و بعدا در شركت راه سازی كار می‌كردم. پس از این، دو سال در تراشكاری كار می‌كردم، تا اینكه در 25 فروردین 1352 به خاطر سوختگی كه داشتم تا 23 ماه (حدود دو سال) در بیمارستان بستری بودم."
رحیمی در مورد علت سوختگی اش می‌گوید در حادثه آتش سوزی كارگاه در شهر اردكان دچار سوختگی شده است، او از اسفند ماه 1353 مجددا شروع به كار می‌كند و این بار با جدیت و تلاش بیشتر، رحیمی از مردادماه 1355 شروع به ساخت اولین ماشین دوار پخت نان می‌كند:" در سال 1357 اولین دستگاه پخت نان را به بازار فرستادم. یك سال بعد شركت تكنوپخت را تاسیس كردم و سال 1359 شروع به ساخت كارخانه تكنوپخت كردم. در سال 1361 مجوز اولین كارخانه تولید قطعات صنعتی در شهر رفسنجان را گرفتم و 15% كارخانه را در همان سال ساختم متاسفانه آن كارخانه با دخالت دیگران متوقف و هنوز هم بعد از 23 سال متوقف مانده است، سال 1362 ساخت ماشین مین خنثی كن را در دستور كار قرار داده و تولید فرهای پخت نان با ظرفیت 702 دستگاه را ادامه دادم. زمین كارخانه فعلی تكنوپخت و شروع به ساخت آن را در 1362 انجام دادم. اولویت فعالیتم در بین سالهای 1359 تا 1367 و در عنفوان جوانی، تولید و تامین ماشین های پخت نان در مناطق مختلف جنگی و اردوگاهها، تجهیز فرهای پخت نان به سیستم آب گرم، ساخت كانتینرهای سیار پخت نان و نظارت بر نصب، تعمیرات و تامین قطعات بود."
غلامرضا رحیمی اكنون بر صندلی مدیریت كارخانه‍ای تكیه زده كه پیشرفته ترین خط تولید پخت نان تمام اتوماتیك با ظرفیت های 4 الی 24 تن نان در روز را دارد. او در پاسخ به این سوال كه چه موفقیت هایی كسب كرده پرده از كارهای صنعتی دیگری كه انجام داده بر می‌دارد:" طراحی و ساخت ماشین آلات و تجهیزات پخت نان در كشور به عنوان اولین و بزرگترین كارخانه تولیدكننده ماشین آلات پخت نان در ایران، صادر كننده نمونه سال 1370، در سال 1376 در بین 250 كارآفرین برتر ایران قرار گرفتم، اولین دریافت كننده علامت استاندارد تولید فرهای پخت نان، ساخت كارخانه كارتن اهواز، ساخت نمونه لیف تراك اهواز 7 تن كوماتسو، ساخت خط كامل فرآوری پسته و ایجادكننده شبكه سراسری جمع آوری ضایعات كاغذی از جمله موفقیت های من در طول فعالیت در بخش صنعت است."
رحیمی در مورد موانع و مشكلاتی كه او را در راه فعالیت صنعتی آزار داده فقط به این جمله بسنده می كند كه: "نیاز به چند جلد كتاب دارد!"
برای مدیر كارخانه تكنوپخت رفسنجان اگر در محیطی، ارزش تولید و فرهنگ صنعتی وجود داشته باشد باز هم اگر زمان به عقب بازگردد وارد كار صنعتی می شود: " اگر زمان به عقب برگردد، بستگی دارد كه به كار صنعتی روی بیاورم. اگر در محیطی، فرهنگ صنعت و ارزش تولید، حاكم باشد قطعا باز هم به كار صنعتی روی خواهم آورد. من فكر می‌كنم عشق به كار، پشتكار و كاردان بودن، خصوصیات یك صنعتگر است. او می‌گوید همه كسانی كه در كارم كارشكنی و مخالفت نكردند، در واقع پشتوانه و مشوق های من بودند."
از كارخانه تكنوپخت و غلامرضا رحیمی با این سوال خداحافظی می كنم كه وضعیت صنعت در استان كرمان را چطور می بیند كه او نیز با 12 كلمه جواب می دهد، یك پاسخ تامل انگیز:" 4% جمعیت كشور و 1% سهم صنعت كشور در استان كرمان است."