در جوار بارگاه ملكوتی ثامن الحجج به دنیا آمد. دوران كودكی را در مشهد مقدس گذراند. خاطرات كودكی همواره ماندگار است، اگر چه كم باشد. محمدرضا اسماعیلی در اول فروردین ماه سال 1334 در مشهد پا به عرصه وجود گذاشت و پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی وارد دانشگاه شد و توانست با مدرك كارشناسی برق و الكترونیك از دانشكده مخابرات ایران فارغ التحصیل شود.
او از همان زمان آغاز تولد در خانواده‌ای صنعتی بزرگ شد و این خود زمینه را برای ورودش به صنعت فراهم كرد. پدر وی مدیر كارخانه شركت صنعتی آما بود. می‌گوید: "من به دلیل اینكه در محیطی صنعتی بزرگ شدم، اوقات فراغت خود را صرف آموزش فنی می‌نمودم كه البته خواست پدرم بود. بنابراین هم با شرایط كاری آشنا شدم و هم با چگونگی ارتباط با اقشار زحمتكش."
اسماعیلی به گفته خودش به طور رسمی از سال 1363 شروع به فعالیت صنعتی كرد، اما از 12 سالگی و به صورت حاشیه‌ای در كنار صنعت و صنعتگران بود: "شروع كار اینجانب در شركت صنعتی آما در قسمت تولید سنگ سنباده با عنوان مدیر تولید بود. پس از آن در سمت مدیر كارخانه و درحال حاضر به عنوان مدیرعامل در این شركت فعالیت دارم."
وی در حال حاضر مدیرعامل كارخانه آرش در سیرجان است. كارخانه‌ای كه در زمینه تولید سنگ سنباده و برش فلزات و غیرفلزات فعالیت می‌كند: "شركت آرش سیرجان فعالیت تولیدی خود را از سال 1372 شروع كرد و تاكنون توانسته به طور میانگین سالانه یك میلیون عدد سنگ سنباده بشقابی تولید كند. تولیدات این شركت شامل انواع سنگ های ساینده و برش فلزات و غیر فلزات می‌باشد. اندازه سنگ‌های تولیدی از قطر 110میلیمتر شروع و تا 600 میلیمتر می‌باشد و ضخامت آن بسته به نوع مصرف تفاوت دارد. به طور كلی می‌توان گفت سنگ سنباده یكی از ابزارهای صنعتی مادر می‌باشد زیرا یا در خط تولید مستقیماً بكار می‌رود و یا در پشتیبانی تولید كل كارخانجات كشور مورد استفاده قرار می‌گیرد."
این صنعتگر در مورد واژه موفقیت ایده جالبی دارد. اسماعیلی این سخنان را برای كسانی به زبان جاری می‌كند كه می‌خواهند وارد صنعت شوند: "موفقیت یك واژه نسبی است ولی به طور كلی می‌توان گفت كسانی در كارشان موفق هستند كه در درجه اول سعی كنند هماهنگ با علم روز باشند، جایگاه اقتصادی محصول تولیدی خود را بدانند، مصرف كنندگان محصول خود را بشناسند و به خواسته‌های آنها ارج نهند و نهایتاً در حد امكان كاركنان خود را نسبت به محصول تولیدی متعهد نمایند. مهم نیست رتبه محصول تولیدی ما در چه پایه‌ای بین محصولات مشابه قرار گیرد. مهم آن است كه كیفیت كاسته نشود كه در این صورت حتماً موفق می‌شویم."
به گفته مدیر عامل آرش سیرجان، كسانی كه در صنعت این مملكت استخوان خورد كرده‌اند از جمله دایی ایشان آقای دكتر علیزاده و پدرش او را به كار صنعتی تشویق كردند. مشوقهایی كه باعث شدند وی در حال حاضر یكی از صنعتگران موفق استان كرمان باشد.
اسماعیلی در مورد مشكلات صنعت خود می‌گوید: "متاسفانه قوانین و مقررات به نفع تولیدكننده وضع و اجرا نمی‌گردد، چه مقررات و قوانین تجاری، چه كارگری و چه مالیاتی. در این مقوله جز سوختن و ساختن راهی وجود ندارد. اما متاسفانه نكته مهم اینجاست كه صنعت به نفع تجارت مجبور به عقب نشینی می‌شود."
او به عنوان كسی كه چندین سال از عمر خود را با كارگر و مشكلات كاری آنها گذرانده است مشكل راندمان كاری را از طرف كارگران نمی‌داند بلكه آن را متاثر از قوانین كار فعلی می‌داند و پیشنهادی هم جهت رفع این مشكل ارایه می‌دهد كه شایسته توجه است: "بر هیچ صاحب نظری پوشیده نیست كه بهره‌وری كار در كشور خیلی خیلی پایین است. به نظر من این مشكل بر خلاف تصور خیلی‌ها از كارگران ایرانی نیست بلكه از قوانین كار ماست اگر قانون كار موجود ما را در كشور آلمان و ژاپن هم جاری كنند نتیجه‌ای جز شرایط این مملكت بدست نمی‌دهد. استعمار جدید با غلبه بر افكار ما و با دستان هموطنان خودمان به استثمار اقشار این مملكت می‌پردازد. ولی راه حل آن شناخت آثار نامطلوب قوانین به ظاهر عامه پسند است. راه حل برای بالا بردن بهره‌وری كار كارگران ما خیلی ساده است فقط بجای اینكه پایه حقوق بر اساس كاركرد ماهیانه باشد پایه حقوق بر اساس یك ساعت كار وضع و حقوق بر اساس كاركرد ساعتی پرداخت گردد. كلیه مزایای به ظاهر دلفریب و توخالی را هم جمع كرده و یك عددی پایه حقوق را اعلام كنند كه رفاه نسبی با 8 ساعت كار یك كارگر ایجاد گردد. بجای عدد ساعتی 10500 ریال فعلی مثلاً ساعتی بیست هزار ریال بدون هیچ مزایای دیگری پیشنهاد می‌گردد."
در مورد خصوصیات یك صنعتگر سخن زیاد گفته شده است، اما محمدرضا اسماعیلی ترجیح می‌دهد اول یك تعریف از صنعتگر ارائه دهد و بعد خصوصیاتش را برشمرد: "صنعتگر، یك عشق او را به حركت وا می‌دارد و آن عشقِ ایجاد كردن است. ولی بسیاری از صنعتگران از تلاش خود بهره لازم را نمی‌گیرند و تنها تعداد كمی از آنان هستند كه برای آحاد جوانان الگو می‌شوند. با توجه به شرایط موجود، یك صنعتگر زمانی موفق می‌گردد كه هم در كار صنعت خود وارد باشد و هم بازار تجاری آن را بشناسد ولی این شرایط دلیل بر تعهد او نمی‌باشد. اما یك صنعتگر متعهد باید خستگی ناپذیر، مقاوم، پر تلاش، اهل تحقیق و تعلیم و نهایتاً با قدرت تحمل بالا باشد."
آقای اسماعیلی گفتگوی خود را اینگونه به پایان می‌رساند: "استان كرمان هنوز بسیاری از امكانات لازم را جهت صنعتی شدن ندارد، به خصوص شهرستانها. امیدوارم روزی فرا رسد كه صنعت هم به اندازه تجارت در این مملكت مورد لطف و عنایت قرار گیرد. باید باور كنیم كه صنعتگران جز از روی دلسوزی و عشق به وطن سخنی بر زبان جاری نمی‌كنند. باید به آنها بها داد كه بها دادن به صنعتگران ایرانی یعنی آباد كردن ایران اسلامی."
دیدگاه‌ها